Ο Τζίτζικας ο Κορδωτός, ένας από τους ήρωες αυτής της ιστορίας –> https://theright2write.gr/ble-petalouda-tzitzikas-pasxalitsa/, έστειλε και τη δική του οπτική ή μάλλον όπως το αποκαλεί ‘Απόσπασμα προς συμπλήρωση της ιστορίας’. Αποφάσισα λοιπόν να μην αφήσω το ‘Απόσπασμά’ του να κοσμεί άπραγο το inbox μου. Η μόνη επέμβαση που έκανα στη δική του εκδοχή είναι μία βασική παραγραφοποίηση.

Ιδού λοιπόν από τα ‘χείλη’ του Τζίτζικα, του πρώην Κορδωτού και νυν θλιβερού, τα γεγονότα και η δική του ερμηνεία αυτών. Ο μόνος δικός μου σχολιασμός γίνεται εμμέσως με την απόδοση του τίτλου ΄Τζιτζικοντελούλου’. Απολαύστε...

Απόσπασμα προς συμπλήρωση της ιστορίας:

“Η αλήθεια είναι ότι η μπλε πεταλούδα 🦋, όσο κι αν προσπαθησε να το αποφύγει, είχε αγαπήσει τον τζιτζικα τον κορδωτο. Τον νοιαζόταν όπως δεν είχε νοιαστεί άλλον μέχρι τότε και χαίρονταν να μοιράζεται χρόνο μαζί του. Γελούσαν κι οι δυο σαν μικρά παιδιά …μα τι λέω, ήταν πράγματι δύο μικρά παιδιά και μάλιστα ήταν τοσο αγαπημένα και ταιριαστά που θα μπορούσαν ιδανικά να ζήσουν μαζί το υπόλοιπο της ζωής τους! Βλέπετε ο τζίτζικας ο κορδωτος αγαπούσε τις πτήσεις και τα βράδυα του άρεσε να πετάει με τα μικρά του φτερά σε άλλους κόσμους.

Γι’αυτό απολαμβανε να κάνει παρέα με την μπλε πεταλούδα που είχε μεγαλύτερα φτερά, γνώσεις κι ένα μυαλό που τις έδινε τη δυνατότητα να πετά από λουλούδι σε λουλούδι μαζεύοντας ότι καλύτερο είχε να της δώσει, όχι μόνο αυτός ο κόσμος αλλά ολόκληρος ο έναστρος ουρανός! Ξεχασα να σας πω πως η μπλε πεταλουδα ήταν η ιέρεια του νυχτερινού ουρανού αν και το κρατούσε μυστικό και δεν το έλεγε σε κανένα άλλο έντομο. Μετρούσε τα αστέρια που έπεφταν την νύχτα και μάζευε κάτω από τα φτερά της τις ευχές που έκαναν όσοι άνθρωποι ακόμη ζούσαν κι ονειρεύονταν χωρίς δισταγμό! Έτσι μάθαινε τα ενδόμυχα κι ανομολογητα όλων των σημαντικων ανθρώπων !

Πολλοί την έβλεπαν την νύχτα να μαζεύει ευχές αλλά δεν καταλάβαιναν τι έκανε…Χαζοί, ανόητοι ανθρωποι…Την κοροϊδευαν και την έλεγαν ” πεφταστέρω” για αυτήν της την συνήθεια και γελούσαν δυνατά . Μόνο ο τζίτζικας ο κορδωτος ήξερε πόσο σπουδαίο ήταν αυτό που έκανε η μπλε πεταλούδα 🦋. Αν και ήταν τεμπέλης ήταν συνάμα και σοφός μαζί γιατί μιλούσε με όλα τα έντομα του εντομοκοσμου κι έβλεπε τον εαυτό του να γίνεται καλύτερος μέρα με τη μέρα δίπλα στην μπλε πεταλούδα. Απολαμβανε επίσης να την ακούει να τραγουδά! Τραγουδούσε τόσο μα τόσο ωραία που ο τζίτζικας μαγεμένος σταματούσε ότι έκανε και την άκουγε να γλυκότραγουδά τις ανθρωποευχές που μάζευε την νύχτα κι έτσι ανακάλυπτε τη μαγεία του κόσμου!

Ήταν τόσο ευτυχισμένοι μαζί, αν και μια σκιά περνούσε από πάνω τους…Ο τζίτζικας ο κορδωτος, σε αυτό τον δεύτερο κύκλο της σχέσης τους ήταν πραγματικά υπόδειγμα συντρόφου! Προσπαθούσε , αν και δεν του ταίριαζε, να μην κοιτάει άλλες πεταλουδιτσες όσο κι αν τις έβρισκε όμορφες. Ακομη και την πασχαλίτσα τη ροδομαγουλη έκανε ότι δεν την έβλεπε όταν αυτή κουνούσε τον όμορφο ποπουδακο της. Η μπλε πεταλούδα 🦋 όμως δεν τον εμπιστευόταν πια…. Είχε κλείσει την καρδιά της κι έτσι ο τζίτζικας ο κορδωτος περιφερόταν βρεγμένος έξω από την πόρτα της.

Μέχρι που αποφάσισε πως κάτι έπρεπε να κάνει… Εκείνη την αποφραδα νύκτα η μπλε πεταλούδα είχε τσαντίσει τον τζιτζικα γιατί για μια ακόμη φορά η μπλε πεταλούδα κανόνισε μόνη της να βγει με την φιλενάδα της. Ξεχασα να σας πω πως η μπλε πεταλούδα είχε μάθει να ζει μόνη της για πολλά πολλά χρόνια κι είχε αναπτύξει μηχανισμούς να επιζεί ακόμη και στο κρύο του χειμώνα… Η μπλε πεταλούδα 🦋 όλες τις εποχες του χρόνου ήταν στο κουκούλι της κι αποφασίζε αυτή πότε θα βγει να συναντήσει τον κόσμο. Αυτό τον τζιτζικα τον άφηνε απορημένο, καταλάβαινε πως κάτι έλλειπε …αλλά δεν ήξερε τι να κάνει.

Εκείνη την νύχτα, η άφθονη κατανάλωση εντομονεκταρ, όπως συνήθως συνέβαινε με τον τζίτζικα τον κορδωτο , τον μεταμόρφωσε σε ιδανικό εραστή όλου των εντομοκόσμου …Χωρίς να σκεφτεί δεύτερη φορά, με το ένστικτο μόνο για οδηγο και με έναν απωθημένο πόθο από τα παλιά, ο εντομοκαζανόβας μας όρμησε ακάθεκτος στην πασχαλίτσα τη ροδομαγουλη που πάντοτε τον περίμενε στη γωνία με το παιχνιδιάρικο βλέμμα της… Η νύχτα ήταν γλυκιά κι όμορφη.

Μόνο όταν πέρασε η επιρεια του εντομονεκταρ, το άλλο πρωϊ, μια στεναχώρια σαν πέτρα βαριά τον πλάκωσε τον τζίτζικα… Και δεν έφευγε με τίποτε. Ήταν σίγουρος πως κάτι κακό είχε συμβεί και κάτι ακόμη χειρότερο θα έπρεπε να συμβεί να ισορροπήσει τα πνεύματα… Τα ομολόγησε όλα στην μπλε πεταλούδα, βλέπετε την εκτιμούσε και την αγαπούσε ο βλάκας, και ζήτησε με δάκρυα συγχώρεση αλλά μάταια…. η καρδιά της ζητούσε αίμα κι εκδίκηση για την βαριά προδοσία….

Η προφητεία της μπλε πεταλουδας είχε εκπληρωθει και ένας παγωμένος αέρας άρχισε να φυσά στον εντομοκοσμο..Η καλή της η ❤️ είχε σχιστεί σε χίλια κομμάτια . Τα δάκρυα της έπεφταν σαν χαλάζι κι άρχισαν να τρυπούν την εντομοατμοσφαιρα.. Τα φτερά της, αχ αυτά τα υπέροχα φτερά της, παγωσαν και σαν αιχμηρές λεπίδες εκτοξεύθηκαν παντού τριγυρω πληγώνοντας δεκάδες εντομα..

Το εντομοσύμπαν είχε αρχίσει να ματώνει και δεν άργησαν χίλιες μύριες συμφορές να βρίσκουν τη Ροδάλη πασχαλίτσα και τον εντομοκαζανόβα που έβλεπαν δικούς τους ανθρώπους να χάνονται ή να τραυματίζονται ανεπανόρθωτα… Το αίμα μόνο με αίμα μπορούσε πια να ξεπλυθεί… Τίποτε δεν ήταν όπως παλιά και το όμορφο τραγούδι της μπλε πεταλουδας 🦋 δεν θα ακουγόταν για πολύ καιρό στον παγωμένο εντομοκοσμο που απέμεινε, μάταια, να περιμένει την άνοιξη…