
Μπορείτε να διαβάσετε την πρώτη πράξη πατώντας εδώ
Μπορείτε να διαβάσετε τη δεύτερη πράξη πατώντας εδώ
Μπορείτε να διαβάσετε την τρίτη πράξη πατώντας εδώ
Μπορείτε να διαβάσετε την τέταρτη πράξη πατώντας εδώ
Είναι ένα ακόμα πρωινό Νοέμβρη. Για τους περισσότερους μία ημέρα ρουτίνας. Καθώς βγαίνω από το μετρό και προχωρώ προς το νοσοκομείο Έλενα σκέφτομαι ότι, σε αντίθεση με την πλειοψηφία, για εμένα η ζωή έχει σασπένς. Η ζωή είναι αβέβαιη. Τίποτα δεν είναι σίγουρο και το μέλλον υπόσχεται περιπέτειες. Είναι η ημέρα που θα μου βγάλουν τα ράμματα και πιθανολογώ ότι θα μου πουν και τα αποτελέσματα της βιοψίας, άρα πέρα από τα ράμματα υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να έχουμε και δράματα. Αν τα δράματα είναι πολύ πιο δραματικά από αυτά που μπορώ να διαχειριστώ την παρούσα στιγμή, έχω ήδη καταστρώσει σχέδιο απόδρασης. Θα γυρίσω σπίτι, θα φτιάξω μία βαλιτσούλα με τα απολύτως απαραίτητα, θα πάρω παραμάσχαλα τη σκυλίτσα μου και το ίδιο βράδυ θα επιβιβαστώ στο πρώτο καράβι για Ικαρία. Θα βρω ένα μικρό σπιτάκι κοντά στη θάλασσα. Τα πρωινά θα σηκώνομαι και θα αγναντεύω το πέλαγος, όλη την υπόλοιπη ημέρα θα γράφω και θα καλλιεργώ το μποστάνι μου, ενώ το βράδυ θα πηγαίνω στην πλατεία του χωριού για να μιλάω και να κάνω παρέα με τους ντόπιους. Αν γνωρίζω με σιγουριά πως δε θα ζήσω πολύ, κάπως έτσι θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου και όχι μέσα στο θάλαμο ενός νοσοκομείου.
(περισσότερα…)