Τα Xριστούγεννα είναι ένας εμπορικός μύθος. Κάποτε, είμαι σχεδόν σίγουρη, πως ήταν ένας πνευματικός μεταφυσικός μύθος. Ένας μύθος που σε προσκαλούσε να τον ερμηνεύσεις όπως εσύ ένιωθες. Τώρα οι περισσότεροι δε νιώθουν. Απλά καταναλώνουν μηχανικά γιατί έτσι τους έχουν πει. Τα Xριστούγεννα ισούνται με δώρα, δώρα ακριβά, δώρα τυλιγμένα σε κόκκινο ιλουστρασιόν χαρτί με καμπανούλες, γιρλάντες και χρυσαφί κορδέλα. Και χρειάζεται να πάρεις αυτό το δώρο γιατί το δώρο σημαίνει αγάπη και εσύ, όπως σου έχουν πει, τα Xριστούγεννα πρέπει ο-π-ω-σ-δ-ή-π-ο-τ-ε να δείξεις την αγάπη σου στους άλλους μόνο με δώρα.
Τα Χριστούγεννα λοιπόν είναι περίοδος αγάπης = ακριβά δώρα, ειρήνης και γαλήνης. Τουλάχιστον έτσι σου λένε από τη μία πλευρά, γιατί από την άλλη… όταν μπαίνει ο Δεκέμβρης κατά τρόπο μαγικό και άκρως μη χριστουγεννιάτικο αυξάνονται οι δυσάρεστες και τρομακτικές ειδήσεις. Δολοφονίες, ασθένειες, θάνατοι γενικά, πόλεμος, φτώχεια, η εφορία που κυνηγά πιο αδυσώπητα πάντα τα Χριστούγεννα τους οφειλέτες, η ΔΕΗ που θα αυξήσει και άλλο τα τιμολόγια, η ίδια η ζωή φαίνεται να θέλει κάθε Χριστούγεννα μέσα από τα Μ.Μ.Ε. να σε κατασπαράξει.
Κάτω από το διαφημιστικό banner που παρουσιάζει όλα τα δώρα που οφείλεις να αγοράσεις για να δείξεις στους δικούς σου την αγάπη σου, παρελαύνουν στο ειδησεογραφικό καρουζέλ ο φόβος και η απόγνωση του μάταιου τούτου κόσμου. Τυχαίο; Εσύ τι λες;
Όχι, δεν είναι τυχαίο. Είναι το γνωστό αλλά μη αποδεκτό από τους περισσότερους φαινόμενο της μπότας. Ποια είναι η μπότα; Χμμ… Μα η μπότα είναι απλά η μπότα που σου πιέζει τον λαιμό και προσπαθεί αέναα να σε κρατήσει καθηλωμένο κάτω από τη σόλα της. Ιδίως τις περιόδους που έχουν κάποια πνευματική αξία το φαινόμενο της μπότας εντείνεται με έμμεσους τρόπους για να μη χάσουν οι πολίτες επαφή με τον τρόμο της ζωής. Οπότε από τη μία πλευρά οι μποτοκάτοχοι χαμογελάνε μπροστά στις κάμερες και δίνουν ευχές και από την άλλη φροντίζουν με χίλιους άλλους τρόπους να σε τρομοκρατούν. Ένας από αυτούς είναι να πολλαπλασιάζεται και η παρουσίαση φρικιαστικών ειδήσεων.
Το φαινόμενο της μπότας αντλεί τη δύναμή του από τη φοβική συγκατάθεση των μποτοπατούμενων λαιμών. Οι ιδιοκτήτες των πολύπαθων λαιμών όμως αγνοούν πως είναι ελεύθεροι ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν τον ρου των γιορτών και της ιστορίας γενικά. Βλέπεις, η μπότα συνεχίζει να σε έχει καθηλωμένο γιατί οι κάτοχοί της δε βλέπουν καμία αντίδραση, καμία αντίσταση. Και το πρώτο βήμα στην αντίσταση αυτή είναι να κλείσεις την τηλεόραση, να φιλτράρεις γενικά τις πηγές ενημέρωσής σου. Σε έναν σφαιρικό κόσμο που περιλαμβάνει τα πάντα πως γίνεται να προσλαμβάνουμε μόνο τη δυσωδία και τη φρίκη; Που πήγαν η χαρά, η ουσιαστική διασκέδαση και όχι ο προσωρινός αντιπερισπασμός από τον τρόμο της ζωής; Που χάθηκε το πνευματικό στοιχείο όλων αυτών των ετήσιων εορταστικών οροσήμων;
Οι γιορτές (κάθε είδους) είναι υπενθυμίσεις. Υπενθυμίσεις της ζωής που οφείλουμε να γιορτάσουμε, της διαδοχής των εποχών, των πολιτισμών, των ανθρώπων που υπήρξαν πριν από εμάς. Είναι φόρος τιμής στο πνευματικό στοιχείο που υπάρχει μέσα μας, στη σύνδεση με το υπαρξιακό γίγνεσθαι. Και για αυτό γιορτάζουμε. Όταν βιώνουμε κατά αυτόν τον τρόπο τις γιορτές συνδεόμαστε με την προσωπική μας δύναμη, συνδεόμαστε και με τους άλλους. Αναζωογονούμαστε σε όλα τα επίπεδα και επιστρέφουμε δυνατοί, εξαγνισμένοι, συνειδητοί.
Γιορτάστε όπως είναι πραγματικά να γιορτάσετε και κάποιοι μποτοκάτοχοι θα αρχίσουν να φοβούνται. Για αυτό ας έχουμε ένα Ευτυχισμένο και Συνειδητό 2024.