Στο διήγημά του ‘Τα κυκλικά ερείπια’ ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες μιλάει για έναν μάγο που ήθελε να ονειρευτεί στην ύπαρξη έναν άλλον άνθρωπο μόνο και μόνο για να καταλάβει στο τέλος πως και εκείνος ήταν το όνειρο κάποιου άλλου.

Τον τελευταίο καιρό πολλές φορές κι εγώ αναρωτιέμαι αν ο κόσμος μας είναι το όνειρο ενός αγγέλου, ενός δαίμονα, ενός θεού πέρα από αγγέλους και δαίμονες και ποιος άραγε τους έχει ονειρευτεί πρώτα προτού ονειρευτούν εκείνοι εμάς.

Βλέπω τις άπειρες διακλαδώσεις έτσι όπως ταυτόχρονα ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Τις αναρίθμητες επιλογές. Σκέφτομαι όλες εκείνες τις ιστορίες που αρνήθηκα για να πω ‘Ναι’ σε άλλες που μου άλλαξαν την πορεία. Είναι καλύτερη τώρα η πορεία μου, είναι σωστή, είναι λάθος; Ακόμα παλεύω με τους δαίμονές μου, αμφιβάλλω, πισωγυρίζω για να γυρίσω μετά πάλι μπροστά και να συνεχίσω.

Ναι, η ζωή δεν είναι δίκαιη και δεν είναι εύκολη αλλά αυτή την παρούσα στιγμή μιλάω εγώ με την περιορισμένη εμπειρία του τώρα. Εκείνος που με ονειρεύτηκε γνωρίζει την απάντηση στα δικά μου ερωτήματα αλλά τις δικές του ερωτήσεις μπορεί να τις απαντήσει μονάχα ο δικός του ονειρευτής. Και ίσως κάπου εκεί έξω να υπάρχει ένας πρωταρχικός ονειρευτής που να κατέχει τις απαντήσεις όλων. Αλλά μέχρι τότε, μέχρι να επιστρέψουμε στο αρχικό το όνειρο μένει να ζήσουμε το όνειρο ετούτο, το δικό μας. Ακόμα και αν γίνεται κάποιες φορές εφιάλτης…

Art created by Midjourney AI